Szczegóły

Agata

Opublikowano: 17 luty 2014

W załączniku znajduje się prezentacja dot. wpływu rodziców na kształtowanie się postaw młodzieży. Zapraszamy do zapoznania się z tym ważnym tematem.

Załączniki:

Wpływ rodziców na kształtowanie postaw.ppt

[ ]

186 kB

Szczegóły

Agata

Opublikowano: 07 luty 2014

Rady dla rodziców, którzy chcą coś zmienić w swoim stylu wychowania dziecka:

1. Określ temperament dziecka. Poobserwuj je w różnych sytuacjach, jak radzi sobie z trudnościami i z gniewem, jak nawiązuje kontakty społeczne, jakie role przyjmuje w grupie.
2. Akceptuj je takim jakie jest. Szanuj jego osobowość, nie zmuszaj, żeby zachowywało się wbrew własnej naturze.
3. Motywuj swoje dziecko. Stosuj więcej nagród i pochwał i zachęt niż kar.
4. Szanuj samego siebie. Nie wszystko co sobie zaplanujesz przyjdzie ci łatwo. Nie załamuj się, gdy popełniasz błędy, bądź świadom własnych zalet i wad.
5. Nie bój się, że twoje dziecko przestanie cię lubić, jeśli zmienisz coś w dotychczasowym stylu wychowania.
6. Nie zapominaj, że czym innym jest przyzwolenie a czym innym jest pobłażanie.
7. Bądź uprzejmy ale stanowczy. Stwórz jasny, wyrazisty system wymagań i zakazów. Tyko wtedy dziecko ma szansę zrozumieć, czego od niego wymagają rodzice.
8. Ustanawiając reguły, jednocześnie oferuj dziecku pomoc, np. ucząc je innych, akceptowanych form wyrażania negatywnych emocji.
9. Kary za łamanie reguł zawsze nakładaj z rozwagą i spokojem a nie w złości. Nie można dodatkowo karać dziecka, kiedy daje wyraz temu, że nie podobają mu się zakazy. Ono ma przestrzegać zasad, chociaż zasad tych nie musi lubić.

Szczegóły

Agata

Opublikowano: 07 luty 2014

Co może pomóc w zachęcaniu dziecka do współpracy?

1. Opisz, co widzisz lub przedstaw problem – bez wskazywania winnego

np. nie mogę przygotować obiadu, zlew jest pełen naczyń do mycia, zamiast; znów nie pozmywałeś naczyń!

2. Udziel informacji ( jak najkrócej)

np. kanapa nie jest do skakania – możesz to robić na podłodze, zamiast – natychmiast przestań skakać po kanapie!

3. Wyraź to jednym słowem lub gestem

np. światło, zamiast – ciekawe kto będzie płacić za światło – jak zwykle zostawiasz zapalone!

4. Opisz co czujesz – nie wypowiadaj się na temat charakteru dziecka

np. nie lubię gdy odzywasz się niegrzecznie do siostry, zamiast – przestań tak mówić, jesteś ordynarny!

5. Napisz liścik ( słowo pisane nie podnosi głosu)

Szczegóły

Agata

Opublikowano: 07 luty 2014

Co to właściwie znaczy "być dobrym rodzicem"?

Wszyscy popełniamy jakieś błędy wychowawcze a mimo to na świecie jest wielu wspaniałych, szczęśliwych, wartościowych, dobrze wychowanych ludzi. Potrafią kochać, wiedzą co jest w życiu najważniejsze i układają z innymi prawidłowe relacje interpersonalne.
Nikt z nas nie jest i nie musi być idealnym rodzicem. Dlatego nie obwiniajmy się, że wychowując dziecko nie wszystko robimy dobrze. Nie znaczy to jednak, że nie należy się starać.

PAMIĘTAJ!

• Pełne partnerstwo między rodzicami a dziećmi nie jest możliwe ani dobre. Ktoś musi być kapitanem rodzinnej drużyny i lepiej aby rola ta przypadła rodzicom.
• Nie nadużywaj swojej pozycji - starszego i silniejszego. Zastanawiaj się czy w podejmowaniu decyzji kierujesz się rzeczywistym dobrem dziecka czy może raczej realizujesz własną potrzebę, bo tak jest wygodniej…
• Zakreślenie granic jest konieczne dla poczucia bezpieczeństwa i rozwoju dziecka, oprócz nakładania ograniczeń malcowi potrzebne jest również nasze wsparcie emocjonalne, zrozumienie i bliskość.
• Warto wprowadzić niezbędne, istotne ograniczenia i zasady w postaci przejrzystego kontraktu zawieranego między dzieckiem a rodzicem. Wymagajmy ale też pozwólmy dziecku podejmować część decyzji.
• Trzeba zaakceptować fakt, że dziecko jest odrębną osobą i przyznać mu tyle autonomii i władzy, ile jest ono gotowe przyjąć na danym etapie rozwoju.

Aby zachować dobre relacje z dzieckiem i swój autorytet:

1. Nigdy nie okłamuj swojego dziecka. Mów mu prawdę na poziomie jego rozumienia, albo odmawiaj jej ujawnienia, jeśli uważasz, że może jest to dla dziecka zbyt trudne lub niebezpieczne. Lepiej powiedz "Powiem ci później, kiedy będziesz starszy" niż udzielać dziecku odpowiedzi zbywającej, żeby mieć spokój.
2. Dbaj o zgodność słów z czynami. Nie rób czegoś, co potępiasz, i nie potępiaj czegoś, co robisz.
3. Nie udawaj, że coś wiesz, jeśli tak nie jest. Powiedz uczciwie, że nie wiesz, ale się dowiesz i dotrzymaj słowa.
4. W ogóle dotrzymuj słowa.
5. Bądź konsekwentny ale bez fanatyzmu. Niech zawsze możliwa będzie z tobą rozmowa i uczciwe negocjacje. Nie obawiaj się zmienić zdanie, jeśli padną sensowne argumenty.
6. Śmiało wypowiadaj swoje poglądy i broń ich, ale nie myl poglądów z nakazami i zakazami.
7. nie bój się przyznać przed dzieckiem do błędu, a nawet przeproś je, jeśli nie miałeś racji.
8. Nie bądź dwulicowy. Nie ciesz się ostentacyjnie z wizyty cioci, i gdy zamkną się za nią drzwi nie mów na nią złych rzeczy.
9. Nie tłumacz się okolicznościami jeśli czegoś zapomniałeś, lub nie dotrzymałeś słowa.
10. Nie wypowiadaj się pogardliwie w domu o ludziach, którym pierwszy kłaniasz się na ulicy.
11. Jeśli dziecko (bez względu na wiek) mówi do ciebie poważnie, poważnie go wysłuchaj i poważnie mu odpowiedz.

Nigdy nie ośmieszaj dziecka i nie stawaj przeciwko niemu, szczególnie w obecności rówieśników.

Starajmy się:

• na każdym etapie rozwoju dziecka dostrzec jego prawdziwe potrzeby i odpowiadajmy na nie,
• zakreślajmy dziecku pewne granice, bo ono ich potrzebuje, rosnąc i budując swoją osobowość,
• nie bądźmy nadmiernie wymagający i nie nadużywajmy swojej władzy nad dzieckiem, szanujmy dziecko jako osobę i przyznajmy mu prawo do współdecydowania o sobie.

Każdy rodzic ma prawo:

• robić błędy, czasem mylić się, nie znać wszystkich dobrych rozwiązań,
• stracić cierpliwość, zdenerwować się, odczuwać niekiedy złość w stosunku do dziecka,
• być sobą, realizować inne życiowe pasje i zadania poza byciem rodzicem,
• nie dać z siebie zrobić "ofiary" poświęcającej się dla dzieci i rezygnującej z wielu życiowych przyjemności czy satysfakcji dla ich dobra.